BEN SANA MECBURUM Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları birden yanıyor Kaldırımlarda yağmur kokusu Ben sana mecburum sen yoksun. Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur İnsan bir aksam üstü ansızın yorulur Tutsak ustura ağzında yasamaktan Kimi zaman ellerini kırar tutkusu Bir kaç hayat çıkarır yasamasından Hangi kapıyı çalsa kimi zaman Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor Eski zamanlardan bir cuma çalıyor Durup köşe başında deliksiz dinlesem Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun. Belki haziranda mavi benekli çocuksun Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin Kötü rüzgar saçlarını götürüyor Ne vakit bir yaşamak düşünsem Bu kurtlar sofrasında belki zor Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden Ne vakit bir yasamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin Hayır başka türlü olmayacak Ben sana mecburum bilemezsin. Attila İlhan         DESEM Kİ ... Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır , Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor , Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini , Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim , Senden kopardım çiçeklerin en solmazını , Toprakların en bereketlisini sende sürdüm , Sende tattım yemişlerin cümlesini . Desem ki sen benim için , Hava kadar lazım , Su kadar mübarek , Nimettensin ,nimettensin ! Desem ki ... İnan bana sevgilim inan , Evimde şenliksin , bahçemde bahar , Ve soframda en eski şarap . Ben sende yaşıyorum , Sen bende hüküm sürmektesin . Bırak ben söyleyeyim güzelliğini , Rüzgarlarla , nehirlerle, kuşlarla beraber . Günlerden sonra bir gün , Şayet sesimi fark edemezsen , Rüzgarların , nehirlerin , kuşların sesinden , Bil ki ölmüşüm . Fakat yine üzülme , müsterih ol , Kabirde böceklere ezberlettim güzelliğini , Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede , Hatırla ki mahşer günüdür , Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum ... Cahit Sıtkı TARANCI